Dogoterapia 2004 w Anglii

Stosowanie szkolonych psów do pracy z ludźmi niepełnosprawnymi jest obecnie w Wielkiej Brytanii dobrze rozwinięte. Terapia przy pomocy zwierząt (ATT) rozwinęła się gwałtownie w ciągu ostatnich 20 lat, bazując na doświadczeniach w stosowaniu terapeutycznym psów w Europie i USA.

Wszystkie organizacje brytyjskie działają na zasadach pracy charytatywnej non profit. W 1932 roku założone zostało Stowarzyszenie Psów Przewodników dla niewidomych (Guide Dogs for the Blind Association - GDBA), zaś stosunkowo niedawno utworzono organizację Psów Przewodników dla Niesłyszących (Hearing Dogs for Deaf People) z zadaniem wyspecjalizowanego szkolenia psów dla niesłyszących, zaś trzy niezależne organizacje szkolą psy opiekunów ludzi używających wózków oraz chorych po wylewach i cierpiących na stwardnienie rozsiane. Dodatkowo organizacja Psy Wspierające (Support Dogs) szkoli psy alarmujące, zaś Psy dla Niepełnosprawnych (Dogs for the Disabled) i Psi Partner dla Niezależności (Canine Partner for Independence) pracują głównie z ludśmi na wózkach. Piszący te słowa pracował jako lekarz weterynarii w GDBA przez ponad 40 lat, był także przez 15 lat członkiem zespołu doradczego Dogs for Disabled, będzie więc w stanie służyç przykładami zastosowania wyszkolonych psów opiekunów w specjalnej grupie użytkowników w Wielkiej Brytanii. Skrótowo potraktowano dyskusję nad korzyściami stosowania ATT wśród dzieci, osób starszych i hospitalizowanych, jak również w innych grupach potrzebujących.

Terapia z pomocą zwierząt

Od niepamiętnych czasów stosowano zwierzęta jako środek terapeutyczny. Przykładem anegdotycznym są psy leczące rany i urazy poprzez lizanie ich. Od czasów wczesnego chrześcijaństwa takie postacie, jak św. Roch z psem niosącym w pysku chleb, utrwalały przekonanie, że psy mogą pomóc leczyç rany (Serpell, 2000). W kulturze europejskiej stosowanie terapeutyczne psów towarzyszących znane było od dawna: "jest nieszkodliwym i uzasadnionym dla osób samotnych, którzy z jakichś przyczyn pozbawieni są kontaktów społecznych, aby posiadały one psa kojącego ich wewnętrzną potrzebę kochania i bycia kochanym", pisał Konrad Lorenz (1954). W Berlinie stosowano psy asystujące niewidomym żołnierzom I Wojny Światowej i potem używanie psów przewodników niewidomych rozpowszechniło się na świecie. Zastosowanie psów opiekunów osób z widocznym kalectwem zapoczątkowano już w roku 1931, kiedy to pierwsze 4 psy wyszkolone zostały przez szwajcarskiego trenera i to doprowadziło do utworzenia Stowarzyszenia Psów Przewodników Niewidomych (Freeman, 1991).

W uznaniu dla ich działalności, także w dziedzinie pomyślnego prowadzenia przyciągającej dotacje pracy charytatywnej, rozwijano dalej systemy szkolenia psów w zastosowaniu do ludzi z innymi niż ślepota ułomnościami. Pomysły na szkolenie psów opiekunów tych właśnie innych ludzi nadeszły głównie z USA (Allan & Blaskovich, 1996). Dalszy rozwój tej dziedziny nadszedł wraz z odkryciem, że niektóre psy potrafią rozpoznaç wczesne sygnały ataków epilepsji, lub nadchodzący kryzys w cukrzycy i stały się one znane jako Psy Alarmujące Medycznie. W USA Friedman i inni (1980) byli pierwszymi, którzy udokumentowali korzyści płynące z posiadania zwierzęcia domowego w grupie pacjentów przechodzących rehabilitację po wieńcowym ataku serca. W USA psy służące w różnych formach terapii przy pomocy zwierząt są od 15 lat zarządzane i nadzorowane przez Stowarzyszenie Delta (Delta Society)...

Dick Lane