ROLA DOGOTERAPII W EMOCJONALNEJ REHABILITACJI DZIECI Z TRUDNOÂCIAMI W ROZWOJU

Pies spełnia bardzo ważną rolę w życiu istoty ludzkiej od momentu, gdy został przez niego oswojony i udomowiony. Pies jest najstarszym przyjacielem człowieka. Symbolizuje on obronę i wiernośç oraz jest najlepszym pomocnikiem i kompanem. Istnieje wiele historii o tej szczególnej relacji "człowiek-pies", opisanych przez różnych autorów (Jack London i inni). W wielu przypadkach pies okazał się byç ludzkim terapeutą ? ratował go fizycznie oraz wspierał emocjonalnie w sytuacjach stresowych. Dzisiaj posiadamy złożony system terapii, nazywany "dogoterapią" i używamy go jako metodę wsparcia rozwoju dzieci i dorosłych z różnymi trudnościami ? fizycznymi, emocjonalnymi i intelektualnymi.

W 1937 Anna Freud zauważyła, że w relacji "człowiek-pies" istnieje pewne podobieństwo w procesach emocjonalnego zrozumienia (np. dla uczucia strachu). Sigmunt Freud i Karl Jung w swojej pracy z chorymi psychicznie pacjentami zauważyli, że kiedy pacjenci mieli kontakt ze zwierzętami (kotami, psami), pojawiały się u nich mechanizmy projekcyjne i pozytywne emocje. W 1942 Kris i Bellac w swoim "Children Apperception Test" odkryli, że dzieci łatwiej budują więś emocjonalną ze zwierzętami niż z dorosłymi. W 1958 roku B. Levinson (USA) stwierdził, iż niektórzy chorzy psychicznie pacjenci lepiej nawiązują kontakt emocjonalny poprzez psy. M. Ratter w latach 80-tych ubiegłego wieku ukazał, jak terapia z wykorzystaniem psów może staç się narzędziem leczenia przypadków lęków i fobii na punkcie psów i innych zwierząt.

We Francji, Ange Condoret - weterynarz, stworzył Stowarzyszenie SEPMRAE, poświęcone psychologicznym, socjologicznym, jak również medycznym i edukacyjnym aspektom relacji "dzieci-zwierzęta domowe". W 1968 roku rozpoczął on szkolenia na temat specjalnych terapii przy użyciu zwierząt. W maju 1995 roku zorganizowana została Pierwsza Konferencja na temat udziału zwierząt w terapii ludzi ze szczególnymi potrzebami rozwojowymi. Bez zagłębiania się w historię tej metody, widzimy, że dzieci niezależnie od wieku i poziomu rozwoju intelektualnego w bezpiecznych sytuacjach zwykle natychmiastowo oswajają się ze zwierzętami, a szczególnie z psami. W obecnych czasach jesteśmy świadkami działań na dużą skalę, dotyczących stworzenia kierunku terapii z użyciem psów. Z roku na rok powstają coraz to nowe szkoły dla kształcenia terapeutów w tej dziedzinie oraz szkolenia zwierząt.

Podstawowym powodem ku temu jest to, iż ta metoda uruchamia ogromne zasoby dla rozwoju dziecięcego. Dogoterapia jest jedną z metod, które stosujemy na naszym międzynarodowym turnusie kinezjologiczno-rehabilitacyjnym dla dzieci z różnymi trudnościami: z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADD, ADHD), niestabilnością emocjonalną, dysleksją, autyzmem, opóśnieniem umysłowym, zaburzeniami rozwoju motorycznego, porażeniem mózgowym i wieloma innymi problemami rozwojowymi.

Dogoterapia, jak ukazuje praktyka naszej wieloletniej pracy, jest wielce wartościową metodą, która wspiera rozwój osobowościowy oraz rozwój sfery emocjonalnej u dzieci, a szczególnie u tych z tru-dnościami rozwojowymi...

Dr Svetlana Masgutova