DOGOTERAPIA W PRACY Z DZIECKIEM AUTYSTYCZNYM

Jestem psychologiem klinicznym i reprezentuję Poradnię Rehabilitacyjną "Krasnal" dla Dzieci Niepełnosprawnych w Warszawie przy ul. Pancera 10. Nasza placówka jest miejscem wyjątkowym i dlatego warto o niej więcej wiedzieć. U nas pracuje się "z sercem", choć w bardzo trudnych warunkach lokalowych. W stałej terapii miesięcznej, kompleksowej mamy około 360 dzieci,w tym 50 dzieci autystycznych. Te dzieci od 6 do 10 razy miesięcznie uczestniczą w różnych terapiach, które specjalnie dla nich zaprogramowaliźmy.

Ponadto 700 dzieci jest objętych opieką okazjonalną i bądź czekają na przyjęcie do stałej terapii, bądź są kontrolowane. N adzoruję merytorycznie pion psychologiczno ? pedagogiczny w naszej poradni i byłam jednym z głównych twórców naszego autorskiego programu pracy z dziećmi autystycznymi. Opowiem trochę o autyzmie i o tym jaką rolę w jego leczeniu spełnia dogoterapia. Według ICD-10 autyzm to całoźciowe zaburzenie rozwojowe o bardzo szerokim spektrum.

Główne kryteria autyzmu to:

• głęboki brak kontaktu afektywnego z innymi ludźmi, wycofanie się z kontaktów społecznych lub niezdolnoźć do ich tworzenia,
• mutyzm lub taki rodzaj mowy, która nie służy do komunikacji interpersonalnej (nie ma partnerstwa),
• stereotypowe wzorce zachowa?, zainteresowa? i aktywnoźci.

Doc. Hanna Olechnowicz, jest zdania, że dzieci autystyczne są owładnięte lękiem, przerażone źwiatem ? co hamuje ich zdolnoźć do współodczuwania z matką i dążenie ku więzi i rozwojowi.

Dzieciom tym brak ufności podstawowej, która pozwala im badać otoczenie i zaprzyjaźniać się z innymi ludźmi.

Dziecko autystyczne często łagodzi lęk zachowaniami agresywnymi, wybuchami paniki i krzyku. Jego zmysły są nadwrażliwe bądź niedowrażliwe.

Z powodu lęku dziecko autystyczne jest stale napięte, często chodzi na paluszkach, drobnym krokiem, kiwając się, trzepocząc rękoma. Trudno mu rozładować napięcie emocjonalne. Często dzieci te nie płaczą, nie źmieją się głoźno, miewają zniesione poczucie bólu i nie znają empatii. W pracy z dziećmi autystycznymi, dogoterapia odgrywa poważną rolę. Realizujemy ją w kilku formach. Organizujemy integracyjne olimpiady sportowe, gdzie dzieci spotykają się z psami z Fundacji CZE-NE-KA. Pod opieką tresera psów, pani Marii Czerwi?skiej, dzieci uczyły się dotykać psów bez strachu, głaskały je, przytulały się do nich i były przez nie wożone. Później w gabinetach wspominaliźmy pieski oglądając zdjęcia. Dzieci bardzo żywo reagowały. Te nie mówiące, wydawały z siebie więcej dźwięków, miały podekscytowane buzie. Te mówiące słowami wyrażały swoją radość. Swiat emocji dziecka, jego odczucia, poszerzały się. Mimika dzieci, "bladych emocjonalnie", była wyrazistsza.

Małgorzata Pęska-Salawa