OCENA CZE-NE-KI
Organizacja, którą po raz pierwszy odwiedziłem w 2003 roku na zaproszenie Marii Czerwińskiej, aby wygłosić referat na konferencji, już wtedy istniała od 5 lat. Moim celem było bliższe zapoznanie się z AAT prowadzoną w Polsce i przekonałem się, że Cze-Ne-Ka przewodzi w dziedzinie wykorzystania psów. Kolejne doroczne konferencje utwierdzały mnie w przekonaniu, że na tym polu dokonuje się prawdziwy postęp.
Maria Czerwińska prezentowała polski punkt widzenia podczas konferencji organizowanych poza Polską, w których również brałem udział: w Brukseli, Berlinie, Salzburgu i w tym roku w Malmo w Szwecji. Aktualnie Assistance Dogs Europe intensywnie pracuje nad wypracowaniem standardów dla psów terapeutycznych i udział Marii w tych pracach jest znaczący. Na moje zaproszenie odwiedziła Anglię w lipcu 2006, gdzie miała okazję do dyskusji z organizacjami szkolącymi psy asystujące: Stowarzyszeniem Psów Przewodników Osób Niewidomych (Guide Dogs for the Blind Association), Psy dla Osób Niepełnosprawnych (Dogs for the Disabled) oraz Psy dla Osób Niesłyszących (Hearing Dogs for Deaf Persons). Odwiedziła także hodowle psów GDBA poznając różne linie hodowlane psów i suk Labradorów i Golden Retrieverów wykorzystywanych jako psy asystujące.
Każdy pies jest w Anglii starannie dopasowywany do konkretnej osoby. W 2003 roku Dogs for the Disabled rozpoczęła program pracy z dziećmi z wykorzystaniem programów stosowanych w Polsce - dopasowany do stanu i potrzeb dzieci. W trakcie domowych treningów położono szczególny nacisk na opanowanie ćwiczeń dostosowanych do potrzeb niepełnosprawnych dzieci w ich codziennym środowisku. Uruchomienie mięśni i lepsza koordynacja ruchowa zostały pobudzone w czasie zabaw - kopania piłki, którą następnie pies przynosi z powrotem. Sprawia to radość zarówno dziecku, jak i psu. Pod nadzorem lidera zespołu dziecko było odpowiedzialne za karmienie psa, jego pielęgnację i stan zdrowia. We wszystkich przypadkach dzieci z chęcią przyjmowały odpowiedzialność i okazywały się odpowiedzialnym przewodnikami. Psy pomagały w różnej formie i na różnym poziomie: od zdejmowania i odnoszenia ubrania dziecka po powrocie ze szkoły, po przynoszenie pilota do gier komputerowych. W pierwszej fazie instruktorzy demonstrowali prawidłową technikę uczenia psa konkretnego ćwiczenia, którą następnie lider zespołu uczył dziecko. Z czasem możliwe było uczenie dziecka bezpośrednio, choć wciąż pod nadzorem lidera zespołu. Proces ten ułatwił dziecku zrozumienie zachowania psa i przyczynił się do rozwoju zdolności komunikowania się z ludźmi, także spoza rodziny. W Anglii pracuje obecnie 14 takich psów, zaś ja, jako kurator, czułem się zachęcony do promowania tego rodzaju pracy dzieci z psami po części za sprawą działalności podpatrzonej w Polsce.
Z zadowoleniem obserwować będę dalszy rozwój programów terapeutycznych Fundacji Cze-Ne-Ka w Polsce. Jestem bowiem głęboko przekonany o ich wspaniałej przyszłości.
Podpisano Dick Lane
December 29th 2006
|
